Geloof niet zomaar wat op Twitter staat [incl. mini onderzoek]
Sociale media zijn leuk, nuttig en vermakelijk. Maar het heeft ook een verrassende negatieve kant. We zijn geneigd om klakkeloos te geloven wat andere tweeps zeggen. Dit is vast niet op jou van toepassing, want jij laat je niet voor de gek houden. Ben je toch nieuwsgierig hoe anderen (te) goedgelovig worden door sociale media? Dan raad ik je aan deze blog te lezen.
Wij zijn gezegend met talloze automatismen. Ons onbewuste neemt veel beslissingen voor ons, zonder dat we dit in de gaten hebben. Meestal is dit handig, maar soms werkt het ook tegen ons. Bijvoorbeeld bij het lezen van tweets.
Mentale vermoeidheid
Wanneer we mentaal moe zijn kunnen we minder goed doordachte beslissingen maken. Dit bleek uit het promotieonderzoek van Loes Janssen. Hierdoor stemmen we eerder, zonder goed na te denken, in met het verzoek van bijvoorbeeld een straatverkoper. Mentale vermoeidheid komt veel voor in ons moderne leven, waarin we uitgeput zijn door stress, werk, slaaptekort, haast of… sociale media.
Truthfulness bias
De gigantische informatiestroom op Twitter zorgt voor mentale vermoeidheid. De grote hoeveelheid tweets die we in korte tijd verwerken zorgt er voor dat onze mentale batterij snel leegloopt. Hierdoor zijn we minder goed in staat om alle informatie zorgvuldig en kritisch te verwerken.
Onze hersenen gaan bij mentale vermoeidheid op de automatische piloot staan. We gaan simpele en automatische gedragregels gebruiken om de informatie te beoordelen. We vallen terug op de truthfulness bias. Dit is de neiging om klakkeloos aan te nemen dat wat anderen zeggen, waar is. Bovendien is het ongepast om alles in twijfel te trekken. Daarom vertelt ons onbewuste ons dat we beter alles voor waar kunnen aannemen. Door dit fenomeen geloven we eeerder wat tweeps beweren. Die ene tweet van die marketinggoeroe over een aansprekend onderzoek zal dus wel correct zijn. Zonder te denken klik je op REtweet zonder kritisch naar de onderzoeksopzet of redeneringen te kijken. Allemaal dankzij je mentale vermoeidheid en de truthfulness bias.
Mini case studie
Natuurlijk wilde ik weten hoe erg het met ons gesteld is. Nemen we écht zo makkelijk informatie voor waar aan? Een aantal maanden geleden deed ik een kleine test. Wetenschappelijk compleet nutteloos, maar gewoon voor de fun. Ik had namelijk een grappig cadeau gekregen van een creatieve vriend. Hij had de cover van de Adformatie gemaakt met mij er op! Erg leuk natuurlijk en zeker een tweet waard. Ik twitterde een foto met daarop ‘mijn’ cover van de Adformatie, met daarbij de tekst ‘Het eerste exemplaar van de #Adformatie waar ik deze week op de cover sta!’
In een mum van tijd stroomden de enthousiaste reacties binnen. Talrijke tweeps (ook bekende marketeers) feliciteerden mij met de cover en de aandacht voor mijn vakgebied: consumentenpsychologie. Er werd dus klakkeloos aangenomen dat de cover echt was (ook al tweette ik dit op maandag terwijl de Adformatie pas op donderdag in de bus valt). Bedankt mentale vermoeidheid en truthfulness bias, ik heb mijn complimenten weer binnen. Jullie zien mij als cover materiaal voor de Adformatie. En terecht natuurlijk. ;-)
Beste Maud Ebbekink
Een mooi en leerzaam artikel! Is het dan ook zo dat bij “truthfulness bias” een persoon die van naturen zeer wantrouwend ingesteld is ,dit karaktereigenschap neutraliseert en daarmee weer in balans zet? Dit zou betekenen dat de overload aan informatie een pluspunt is bij bepaalde individuen?
Met vriendelijke groet,
Daniel Schneiders